Ödünç Alınan Mızraklar (5 Şevval 8 Hicrî)
Taiflilerinde desteğini alan Hevâzinliler çok kalabalık bir ordu toplamışlardı. Müslümanların temel hak ve hürriyetlerini koruma adına Huneyn cephesine hareket etmeden önce Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem) askerleri teçhiz etmek istiyordu ve bunun için mızraklara ihtiyaç vardı. Bunun için Allah Resûlü (sallallâhu aleyhi ve sellem), bir adım atarak Safvân İbn Ümeyye’ye haber gönderip onunla bir yerde buluştu:
– Yâ Ebâ Ümeyye, diyordu. “Düşmanlarımız için karşılaşırken bize ödünç olarak silah verir misin!”
Safvân henüz Müslüman olmamıştı; ancak Efendiler Efendisi onda Müslüman olma potansiyeli görüyordu ve belki de böylesine önemli bir dönemeçte, onunla oturup konuşabileceği, birlikte zaman geçirip İslâm’ın güzelliklerini gösterebileceği ve hâliyle kalbine hitap edebileceği müşterek anlarını daha da çoğaltmak istiyordu!
Safvân ise daha başka şeyler düşünüyordu ve:
– Onları benden bir daha geri vermemek üzere mi alacaksın, diye karşılık verdi.
– Hayır, diyordu Allah Resûlü (sallallahu aleyhi ve sellem). “Bilakis onu, bir müddet kullandıktan sonra yeniden sana iade etmek üzere emaneten almak istiyorum!”
– Öyleyse bunda bir mahsur yok, dedi Safvân İbn Ümeyye ve gidip yüz zırh ile kılıç kalkan cinsinden birçok silah getirerek Efendiler Efendisi’ne verdi.
Aynı şekilde Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem) o gün amcaoğlu Nevfel İbn Hâris’ten de üç bin mızrak borç almıştı; iltifat olması için de ona:
– Senin şu mızraklarının, müşrik ordusunun belini kırdığını görüyor gibiyim, buyurmuştu.
