Kasas Sûresi 85. ayetin nuzülü/Hicret’in başında verilen fetih müjdesi (1 Rebiülevvel Hicrî 1)
Medine’ye hicret için Sevr’den hareket eden Allah Resûlü (sallallahu aleyhi ve sellem) Mekke’ye son bir nazar atfetmiş ve dudaklarından şu cümleler dökülmüştü:
– Vallahi de ey Mekke! Ben, senden ayrılmak zorunda kaldım! Şüphe yok ki sen, yeryüzünde Allah’a en sevimli olan beldesin; Allah’ın sana özel lütufları var! Allah’a yemin olsun ki, senin ehlin buradan Beni çıkarmaya zorlamasaydı, asla seni terk edip dışarı adım atmazdım!1
Allah Resûlü, dünyaya teşrif buyurduğu yerden, vahyin ilk merkezinden, Kâbe’den ayrılacağı için çok hüzünlüydü. İçindeki hüznü dışa aksettiren bu sözlerin üzerinden çok geçmemişti ki Allah kendisine şu ayeti indirdi:
“Kur’ân’ı sana indirip onu okumanı, tebliğ etmeni ve muhtevasına göre hareket etmeni farz kılan Allah, elbette seni varılacak yere döndürecektir. De ki: “Kimin hidâyet getirdiğini, kimin besbelli sapıklık içinde olduğunu Rabbim pek iyi bilmektedir.”2
Böylece Allah, Resûlü’ne (sallallahu aleyhi ve sellem) daha Mekke’den ayrılmadan sekiz yıl sonra gerçekleşecek olan fethin müjdesini veriyordu. Böylece O, Kâbe’sine; Kâbe’de en emin ele kavuşacak, sinesini putlardan kurtaracaktı.
