Efendimiz (sas) Ci’râne Yolunda: “Kamçı sana mı değiyor?” (3 Zilkâde 8 Hicrî)
Dün Taif kuşatmasını kaldıran Allah Resûlü, gerekli hazırlıkları yaptıktan sonra Ci’râne’ye doğru harekete geçti. Huneyn’den sonra Ci’râne’de, altı bin esir; Hevâzinlilerin geride bıraktığı kırk binden fazla koyun, yirmi dört bin deve bulunuyordu! Bunun yanında dört bin ukıyye gümüş ve miktarı bilinmeyen başka emtia da vardı. Bunlarla alakalı hükmün verilmesi ve ganimetlerin dağıtımının yapılması gerekiyordu.
Karnu’l-Menâzil’e geldiklerinde Allah Resûlü (sallallahu aleyhi ve sellem) devesinden inip bir müddet konakladı. Yola devam etmek için devesi Kasvâ’ya binmek isteyince Ebû Zür’a devenin yularını eline doladı ve binmesini sağladı. Sonra kendisi de deveye bindi. Ebû Zür’a Efendimiz’in (sallallahu aleyhi ve sellem) devesinin terkisinde giderken kamçı her defasında ona değiyordu. Bir ara Allah Resûlü, bunu fark etti ve “Yoksa kamçı sana mı değiyor?” dedi.
Ebû Zür’a “Evet, anam babam sana feda olsun” diye cevap verdi. Allah Resûlü, Ci’râne’ye ulaşınca Ebû Zür’a’yı çağırdı. Devesinde farkına varmadan incinen Ebû Zür’a’ya, kendi hissesinden yüz yirmi koyun verdi ve gönlünü aldı.1
