“Bana acı veriyorsun, ayaklarını geri çek!” (3 Zilkâde 8 Hicrî)
Taif’ten Ci’râne’ye hareket ederken yolda Ebû Ruhm el-Ğıfârî devesi ile Allah Resûlü’nün yanında gidiyordu. Ebû Ruhm’un ayağında sert ayakkabılar vardı. Onun devesi, Efendimiz’in devesi Kasva’yı sıkıştırınca ayakkabısının sert kısımları, Efendimiz’in (sallallahu aleyhi ve sellem) bacaklarına değiyor ve O’na acı veriyordu. Bunun üzerine Allah Resûlü, “Bana acı veriyorsun, ayaklarını geri çek!” buyurarak kırbacıyla Ebû Ruhm’un ayağına dokundu.
Artık daha dikkatli hareket eden Ebû Ruhm, yaptığı eziyetten dolayı manevi olarak cezalandırılmaktan korkmaya başlamıştı. Ci’râne’ye geldiklerinde Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem) kendisini yanına çağırdı ve “Bana eziyet ettin Ben ise sana vurdum, vurmama karşılık olarak şu koyunu al.” buyurdu.
Ebû Ruhm için Allah Resûlü’nün kendisininden razı olması, dünya ve içindekilerden daha sevimliydi. Allah Resûlü’nün bu hareketiyle içi rahatlamış ve huzurla dolmuştu.1
