Ramazan Orucunun Farz Kılınması (10 Şaban Hicrî 2)
Efendimiz’in (sallallahu aleyhi ve sellem) Medine’ye hicretinden 18 ay sonra hicretin ikinci yılının Şaban ayında “Ey iman edenler! Sizden öncekilere farz kılındığı gibi oruç tutmak size de farz kılındı. Böylece fenalıklardan korunmayı umabilirsiniz.” ayetinin nuzulüyle Ramazan orucu, Müslümanlara farz kılındı.1
İslam’ın temel şartlarından olan orucun, inananlar için sayısız hikmetleri vardır: Mümin topluluk, yanı başındaki nimetlere el uzatmak için, nimet sahibinin iznini bekler. Böylece oruç Allah’ın, kâinatın Rabbi olduğu gerçeğinin daha geniş çapta anlaşılmasını sağlar. İnsanın rûhunu kötü etkilerden, hırslardan korur. Bedenine iyi bir perhiz olarak zararlı maddeleri atmasına vesile olur. İnsanlara açların ve fakirlerin sıkıntılarını tattırarak toplumdaki dengesizlikleri gidermeye katkıda bulunur, Haramlardan uzaklaşmaya vesile olarak, kişinin ebedî hayatını korur. Hülasa bütün bu gayeleri Kur’ân, korunma (ittika) kelimesiyle özetlemiş olmaktadır.
Orucun, risaletin 15. yılı, Hicretin İkinci yılı, 10 Şaban’da farz kılınmasıyla Peygamber Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem), vefatına kadar 9 yıl Ramazan orucu tutmuştur.
