Muhacir ile Ensar Arasında Muahat İlanı (4 Ramazan 1 Hicrî)
Mekkeli muhacirlerin Medine’ye hicreti büyük oranda gerçekleşmişti. Ancak bu gelişmeyle birlikte Efendimiz’i (sallallahu aleyhi ve sellem), çözülmesi gereken birçok problem bekliyordu. Muhacirler toplamda yüz seksen altı aile olmuşlardı. Bu kadar insan nerede misafir edilecek ve maişetlerini nereden temin edeceklerdi? Bu problemi çözme adına Allah Resûlü’nün yaptığı ilk iş, Muhacirler ile Ensâr arasında kardeşlik (muahat) bağlarını oluşturmak oldu. Bugünkü mânâda bir nevi kardeş aile benzeri bu uygulama ile ilk etapta kırk beş ailenin mesken meselesi ve diğer benzeri sosyal problemleri çözülmüş oluyordu. Enes İbn-i Mâlik’in evinde, ashâbıyla bir araya gelmiş ve onlara şöyle buyurmuştu:
“Allah için ikişer ikişer kardeş olun!”
Müslüman toplumun birbiriyle kaynaşabilmesi için bugün ortaya koyduğu kardeşlik anlayışı, sadece hicret sonrasında ortaya çıkan bir uygulama değildi. Daha Mekke yıllarındayken de Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem), Hz. Zübeyr İbn-i Avâm ile Hz. Abdullah İbn-i Mes’ûd gibi kimseleri kardeş ilan etmiş ve böylelikle çetin şartların en ağır şekilde yaşandığı bu dönemlerde kardeşlikten öte bir dayanışma ile her türlü sıkıntının üstesinden gelmeyi hedeflemişti.
