Bedir’e İnen Sekine (16 Ramazan 2 Hicrî)
Allah Resulü, ordusu ile Bedir’e varmış ve konaklamıştı. Bu arada, Bedir’de tatlı bir yağmur başlamıştı ve bu, gelecek zafer öncesinde âdeta tatlı bir rahmet müjdesi gibiydi. Mü’minler için, rahmetin sağanak olup yağacağının müjdesiydi. Elbette aynı yağmurdan karşı tarafın olduğu yer de etkilenmişti. Bir farkla ki onlar, giderek şiddetlenen bu yağmur sebebiyle perişan olmuş ve bulundukları yerde çamurdan hareket edemez hâle gelmişlerdi.
Bir de o akşam, üzerlerine sekîne inmiş ve ashâb, sanki rahmet banyosu yapmışçasına tatlı bir huzura gark olmuş, iliklerine kadar huzur soluklamıştı. Zaten sekîne de böyle bir huzurun adıydı. Öyle tatlı bir uykuya dalmışlardı ki, bu tatlı uyku âdeta buraya kadar yaşanan onca sıkıntı ve yorgunluğu tamamen unutturmuştu. Belli ki ertesi gün için zinde olmaları gerekiyordu ve bu telaşla uykusuz kalıp da dirençlerini düşürmemek için Allah (celle celâluhû) onlara böyle bir nimet bahşetmişti.
Hatta mü’minler, üzerlerine sinen bu sekinenin tesiriyle ayakta kalabilmek için kılıçlarına dayanmak istiyorlar ama bu vaziyette bile uyuyakalıyorlardı. Allah Resûlü ise gece boyunca Hazreti Sa’d İbn-i Muâz’ın etrafında gönüllü bir şekilde nöbet tutacağı karargah çadırına çekilmişti ve müslümanlara zafer ihsan etmesi için dua dua niyazda bulunuyordu.
