“En sevimli amel: vaktin evvelinde kılınan namaz” (3 Şaban Salı Hicrî 5)
Mustalıkoğullarının Medine’ye saldırı hazırlıklarını haber alan Allah Resûlü (sallallahu aleyhi ve sellem) dün Medine’den hareket etmiş ve Halâık’ta konaklamıştı. Bu sırada yanına bir şahıs geldi ve selam verdi. Allah Resûlü, kendisine “Ev halkın nerede?” diye sordu. O, “Ravhâ’dadır!” cevabını verince “Ne istiyorsun, maksadın nedir?” diye sordu. Adam, “Sana iman etmek için geldim. Şehadet ederim ki Senin getirdiğin din, haktır. Senin yanında sana düşmanlık yapanlarla çarpışacağım!” dedi. Adamın hidayete ermesiyle memnun ve mesrur olan Allah Resûlü, “Seni İslam’a hidayet eden Allah’a hamd olsun!” buyurdu.
Bunun üzerine o, “Ey Allah’ın Resûlü! Amellerin, Allah’a en sevimli olanı hangisidir?” diye sordu. Allah Resûlü, “İlk vaktinde kılınan namazdır!” buyurdu. Abdulkays kabilesine mensup bu sahabî, ömrünün sonuna dek namazları vaktin sonuna ertelemeden hep ilk vaktinde kılmıştır.1
