Browsing tag

Mevlana Halid

Yâ Resûlallâh!

Sen âlemlere tabîb, ben kalbi gâyet hasta,Şifâ bulmak ümîdi ile sana getirdim. Sırtımda günâh dağı ve yüzüm saman gibi,Ümidliyim buraya zevâl için getirdim. Âlimlerin serveri, sana âşık hayrânım;Senin ayrılığından gece gündüz ağlarım. Senin büyük rahmetin âb–ı hayât, ben susuz;Bir damlası olmazsa ölürüm, cân veririm. Akıl onu övmekte çok sıkıntıya düştü,Maâzallâh mümkün mü, o bu kadar […]