Browsing tag
1- Cezayı Değil Şefkati Öncele! Sorumluluklarını yerine getirmeyen çocukları, hemen cezalandırmayı düşünmek yerine, sevgi ve şefkatle sarmalayıp daha yakın ilgi ve uzak takibe almak gerekir. Zira tehdit ve cezalandırma, çocukları korkutur ve yalana sevk eder. Rıfkla, tatlı dille uyarılan ve şefkatle kucaklanan çocuklar ise gerçekleri söylemekten çekinmez. Allah Resûlü’nün ifadesiyle, “Bir iş rıfkla, şefkatle yapılırsa, rıfk […]
Cahiliye döneminde kadın, hor, hakir ve uğursuz görülüyor; hak ve hukuku ayaklar altına alınıyordu. Hatta varlığı bile problem kabul ediliyor ve bazı kabilelerde küçük yaşta diri diri toprağa gömülüyordu. İlk vahyin inişi ve Muhammedü’l-Emîn’e verilen peygamberlik vazifesi, bekledikleri şafağın doğduğunu müjdeliyordu. Zira İslam, asırlardır devam eden bu gidişata, dur demiş ve tedricî bir şekilde kontrolsüz […]
Risalet vazifesinden sonra İslâm’ı bütün gönüllere ulaştırma istikametinde Efendimiz (aleyhissalâtu vesselâm) çok ciddi bir cehd ve gayret sergilemiştir. Muhataplarının akıl, mantık, muhakeme ve vicdanlarına seslenmiş, onların karşısına ikna edici delillerle çıkmış, hikmetle yaklaşmış, anlattığı, davet ettiği hayatı onların arasında yaşamış ve güzel öğütte bulunmuştur. Muhatapları, çağrısına müspet karşılık vermeyip O’nu engelleme adına kaba kuvvete başvurunca […]
Peygamber Efendimiz’in (sallallahü aleyhi ve sellem) en ince detaylarına kadar bize intikal eden model bir aile hayatı vardır; karşılıklı sevgi ve saygının, ilgi ve alakanın, samimiyet ve içtenliğin, hayır ve faziletin, vefanın ve her türlü güzelliğin zirvede yaşandığı bir yuvadır bu. Benlik ve bencilliğin asla yer bulamadığı bu yuva, “sen” ve “ben”in yok olup, “biz”in […]